Creatieve kracht en onze keuze

Creatieve kracht en onze keuze

Allereerst; we creëren niets, alles is er al, was en is er altijd geweest.
Wij richten slechts onze aandacht, waardoor iets naar onze keuze zichtbaar wordt.

DNA en patronen

Wij schijnen te creëren als we onderkennen dat we een vrije keuze hebben  uit alle mogelijkheden en daar naar handelen door onze focus te richten op dat wat we willen ervaren..

Zoals je wellicht weet wordt onze ervaring van de werkelijkheid in eerst instantie bepaald door een set van patronen die als resultaat geeft dat deze werkelijkheid keer op keer bevestigd, maar ook beperkt, wordt, en dus ons feitelijk geen keuze lijkt te bieden omdat we ons in een feedback loop bevinden.

Deze set is ons door onze voorouders meegegeven en bevat bewuste en onbewuste, collectieve en individuele elementen. Ons leven, ons lichaam en ons DNA b.v. is een afspiegeling van die patronen. Daarom is ook de wetenschappelijke tak hierin zo geïnteresseerd, door DNA te veranderen verander je de werkelijkheid, echter op een manier die voorbijgaat aan het hoe en zeker aan het waarom het DNA zich zo vormt vanuit de energie- of gedachtepatroon set.

Vanuit de kwantumfysica  is bekend dat de weg die deze kleinst bekende materiedeeltjes volgen bepaald wordt door de toeschouwer, of beter gezegd, door de overtuigingen van de toeschouwer. Hier is het gelukt het denkpatroon open te laten, het was nieuw, dus werd er niets verwacht, er bestond nog geen patroon, wel was er een keuze uit alle mogelijkheden. Dit nieuwe gedachtepatroon is nu voor ieder een bewijs dat onze ooit zo vaste werkelijkheid vervormbaar is en wel door ons zelf.

Creatieve kracht

Dat wat onze creatieve kracht genoemd wordt, is de mogelijkheid om buiten de illusie de van bestaande patronen te kijken, naar nieuwe mogelijkheden te kijken en er een te kiezen die op dat moment het beste past binnen de bestaande grotere set.

Er wordt dan een nieuw patroon gemaakt.
De overtuigingskracht moet groot zijn, helder en duidelijk gezien en verwoord worden als realiteit, zodat het andere schijnbaar tegenstrijdige patronen laat vergeten, voordat manifestatie kan plaatsvinden. Dit is overigens tevens het machtsspel wat het leven vaak verdeeld, omdat niet altijd zichtbaar is dat elke manifestatie uiteindelijk alles dient, en er dus niets ontkracht hoeft te worden als het vanuit een bepaald gezichtspunt bekeken wordt.
Voor sommigen is dat een reden om het spel helemaal niet meer te spelen, voor mij een uitdaging om een zinvol en hoopgevend patroon te kiezen wat niets in de weg zit en de eenheid van alles op vreugdevolle wijze zichtbaar maakt.

Tot zover de techniek van het “scheppen” in de Illusie, meer dan een techniek is het dus niet. De valkuil(?) zit in het toepassen vanuit de dualiteit, je kan raden wat er gebeurt wanneer er een onbewuste overtuiging van afscheiding meespeelt, ook die wordt manifest.

Intentie

Wat daarom veel belangrijker is, is ons gevoel, en hiermee bedoel ik niet onze emoties, maar het achterliggende gevoel van stille vreugde, vrede en eenheid. Het gevoel van de warmte in je hart! Dit is verbonden met wat het ‘eeuwige leven’, ‘hoogste zelf’ of ‘zijn’ genoemd kan worden, een patroonset van een hogere dimensie zonder dualiteit, waarvan de bovengenoemde illusie, als leerschool, een onderdeel is, daar dit wel alle mogelijkheden bevat, maar waar gewoonlijk slechts keer op keer één van de paden van mogelijkheden wordt ingevuld en teruggegeven (hier bestaat tijdsduur).
Deze te kiezen mogelijkheden worden getest met dit liefdevolle gevoel, zo weet je of ze in harmonie met dit hogere stuk zijn of niet. Wordt dit gevoel versterkt door de gedachte aan die mogelijkheid of juist niet? Wordt er misschien een ander minder gewenst gevoel versterkt? Als deze test geslaagd is vul je deze mogelijkheid al doende in, zeker wetend van, en met volle overtuiging in, de harmonie en gesteund door al wat is.
Je krijgt aanwijzingen terug die jou tonen wat wel en wat nog niet in harmonie is, ontvang ze in liefde zonder verzet, dit is immers je steun van al wat is, al kan de vorm soms verwarrend zijn. Blijf je in harmonie dan zijn de mogelijkheden onbeperkt.

Vergetelheid

Het lijkt erop dat bij veel mensen het overzicht en dit achterliggende warme gevoel is afgesloten, en dus de kans ontnomen is hun ‘keuzes’ hierop te testen. Feitelijk is dat niet zo, het wordt als een zeer intiem stukje beschouwd, ooit gekwetst en daarom voor elkaar verborgen, ook voor zichzelf, wachtend op erkenning. Als we door onze eigen sluier van illusie heen kijken is dit stukje duidelijk te zien.
Dit verbergen of afsluiten doen we blijkbaar onbewust door onze mogelijkheid tot kiezen uit handen te geven, door anderen voor ons te laten kiezen in welke werkelijkheid we leven. Het is een vorm van niet alert zijn, niet wakker zijn naar de warmte van het gevoel wat in ons leeft. We laten ons afleiden! Dit voelt voor ons natuurlijk niet goed en zo zijn we dan op zoek om de warmte in ons hart terug te vinden, maar de herinnering is dan vervaagd, we zoeken buiten onszelf, waardoor ook wij keuzes voor anderen maken, het patroon herhalend waarin wij gevangen zitten, totdat… we iets tegenkomen wat buiten het patroon valt en een werkelijkheid ervaren die groter is dan die we daarvoor ervaren hebben; een ramp of een wonder…

Her- en erkenning

Dit kan op typisch dualistische wijze via twee manieren, via een pijnlijke confrontatie of via een liefdevolle omhelzing in de vorm van het herkennen en aanspreken van dit verborgen stukje. Achteraf blijken beide manieren dezelfde oorsprong te hebben, het eerste vaak onbewust, het tweede vaak bewust veroorzaakt. Zo helpen we elkaar en ons zelf.

Beide hebben tot gevolg dat de tot dan toe vertrouwde identificatie met het leven in illusie vraagt om losgelaten te worden, al is er in beide gevallen ook nog sprake van keuze. Dit loslaten geeft eerst een gevoel van onveiligheid, veroorzaakt door de twijfel van het denken, omdat dat de keuze voor identificatie met het grotere zelf nog niet gemaakt is en identificatie met de illusie als pijnlijk ervaren wordt.

Healing

Die twijfel kan in het tweede geval begeleid worden door te wijzen op de liefdevolle zelfwerkzaamheid, samenhang en grootsheid van het geheel, waarvan ook de delen een afspiegeling zijn met dezelfde eigenschappen, op de oude harmonische scheppingen in de collectieve illusie zoals vorm, opbouw en functioneren van de natuur, en op kerndelen van oude beschavingen, religies, kunst en wetenschap waarin het hogere zelf herkenbaar doorklinkt. De ervaring van deze schoonheid beroert ieders hart en helpt bij het openen, waardoor de keuze duidelijker zichtbaar wordt.

Ook bij confrontatie komt vaak ‘automatisch’ hulp, maar hulp van buitenaf wijst vooralsnog vaker de weg terug dan vooruit, en dan is het beter de hulp van binnenuit te accepteren. ‘Zie het wonder wat jou deze kans op vrijheid gegeven heeft! Bedank jezelf voor deze onbewuste liefde en voel het! Toeval bestaat niet, het is nu de tijd om voor je zelf te kiezen! Open je hart!’ zijn boodschappen die ik, naast de twijfel van het denken, in de stilte van het nu-moment in zo’n situatie gekregen heb. Maak die keuze, ga ervoor en alles opent zich.

De vrijheid, na het loslaten, kan dan gebruikt worden om zelf te leren kiezen, door de reacties die de keuze teweeg brengt te bezien vanuit de identificatie met het grote liefdevol alomvattende zelf en eventueel bij te sturen.

Door deze openingen liefdevol aan te bieden en naar beste weten te begeleiden kies ik voor harmonie en identificatie met mijn hoogste zelf, voelbaar aanwezig in de warmte van mijn hart, alles helend wat het aanraakt, door simpelweg te zijn wie ik echt ben en dit te tonen. Ik wil mijn stukje in de puzzel van ieder zijn en terugkrijgen wat ik uitzend.

Zo is het, en het is goed zoals het is. Het is prachtig en wonderbaarlijk!

Namaste

Peter, Art of Creation, 2002

Theory of Multidimensional Reality